Često kažemo da je na Kolarčevoj zadužbini izvedena celokupna muzička istorija Evrope. Brojevi govore o tome koliko je taj program važan za našu kulturu, ali i u kojoj meri je domaća publika zaštitni znak Kolarca.
“Sedamdeset hiljada ljudi godišnje prođe kroz ovu dvoranu. I otvaranje 4. februara 1932. bilo je poseban događaj, zato što je to bila prekretnica u duhovnom i muzičkom razvoju Beograda i to je bilo posebno važno. Taj neki duh Kolarčeve dvorane je sačuvan i danas… Broj publike i posvećenost publike tiče se ukusa koji se prepoznaje – muzičkog ukusa i ukusa u kulturnom razvoju”, kaže Jasna Dimitrijević, upravnica Zadužbine Ilije Milosavljevića Kolarca.
Ove godine na Dan Zadužbine svira Trio Barolo – neobičan sastav instrumenata sa jedinstvenom mešavinom džeza, opere i world muzike, muzikom koja dočarava atmosferu Felinijevih filmova.
“Naša muzika je muzika sa mnogo duše, sa mnogo melodije… ona je i dramatična, ali na način muzike Nina Rote – dramatična ali u isto vreme i pevljiva”, ukazuje Filip Evrar ispred Trio “Barolo”.
Za ove muzičare nastupi su “prostor slobode”, a muzika, poručuju – “pasoš za narode koje lutaju”. I upravo od prvog koncerta na Kolarcu 1932. godine, kada je nastupila Beogradska filharmonija sa Stevanom Hristićem do današnjeg fimskog putovanja sa Triom Barolo, ova kulturna ustanova je mesto za umetničko izražavanje i vrhunski domaći kulturni brend.
